De opstanding van Christus
(Read De opstanding van Christus, Part 1 First)
De opstanding van Christus - De invloed op zijn volgelingen
Het krachtigste indirecte bewijs voor de opstanding van Christus houdt verband met de transformatie van Zijn discipelen. Ten tijde van de dood van Jezus waren de discipelen uiteengeslagen (alleen Johannes was bij de kruisiging aanwezig), bang (Petrus ontkende drie keer dat Hij Christus kende uit angst om met Hem geassocieerd te worden) en sceptisch (de twee discipelen op de weg naar Emmaus twijfelden zelfs terwijl zij met Jezus in gesprek waren en Thomas eiste tastbaar bewijs voordat hij het wilde geloven). Het lijkt hoogst onwaarschijnlijk dat een groep mensen in zo'n droeve toestand zich ineens zou vermannen en de kerk beginnen die vandaag de dag nog steeds bestaat. Een dergelijke transformatie is veel waarschijnlijker als deze in gang is gezet door een ontmoeting met de opgestane Christus. Wat zou anders de durf en de moed van deze groep mensen kunnen verklaren, die zich eerst probeerde te verbergen? (Johannes 20:19)?
Meer indirect bewijs kan gevonden worden in de nadruk die in de apostolische leer gelegd wordt op de opstanding. Bijvoorbeeld: in plaats van zich te concentreren op één van de doctrines van Jezus uit de Bergrede, verkondigden zij de opstanding van Christus. In feite bleven de apostelen "met grote kracht getuigen van de opstanding van de Heer Jezus" (Handelingen 4:33). Herhaaldelijke ontmoetingen met de opgestane Christus bieden de beste verklaring voor de dominantie van dit thema.
Terwijl de apostelen de opstanding van Christus verkondigden, groeide de vroege kerk snel. Omdat de Christenen een nieuwe sekte binnen het Jodendom vormden, een godsdienst die taai vasthoudt aan het monotheïsme, is het zeer verrassend dat zij Christus zouden verheffen tot Godheid, tot Hem als hun Heer zouden bidden en in Zijn naam gedoopt zouden worden! De lichamelijke opstanding van Christus, in combinatie met de komst van de Heilige Geest, is ook nu weer de beste verklaring.
De opstanding van Christus - Antwoorden op bezwaren
Veel bezwaren zijn al naar voren gebracht tegen de oprechtheid van de verslagen van de opstanding. Hoewel er al enkele eerder in dit artikel zijn behandeld, al was dit maar kort, is er op zijn minst nog één ander bezwaar dat vaak genoeg naar voren wordt gebracht om er een nadere blik op te werpen.
De verslagen over de opstanding spreken elkaar tegen. Als dit een bezwaar is dat je ooit hebt gehoord, of als je er zelf vragen over hebt gesteld, kun je dan zomaar uit je hoofd één of twee specifieke tegenstrijdigheden opnoemen? Als je dat niet kunt doen, vergeet dan niet dat een bezwaar zonder werkelijke ondersteuning niets meer dan een bewering is! Intellectuele eerlijkheid vereist dat een dergelijke bewering op zijn minst met voorbeelden ondersteund moet worden.
Als we aannemen dat zo'n voorbeelden daadwerkelijk bestaan, dan moeten we deze nader bekijken. De belangrijkste passages die in deze context worden genoemd, zijn Matteüs 28, Marcus 16, Lucas 24 en Johannes 20-21, met aanvullende verslagen in Handelingen en 1 Korintiërs. Zelfs als jij je geen zorgen maakt over de harmonie van deze verslagen, is het toch een nuttige oefening om deze passages voor jezelf eens met elkaar te verzoenen na ze zorgvuldig met elkaar te vergelijken. Het zou duidelijk moeten worden dat deze verslagen weliswaar in kleine details van elkaar verschillen, maar elkaar in een objectieve zin niet tegenspreken. Zij zijn feitelijk complementair en lijken op dezelfde manier met elkaar overeen te stemmen of van elkaar af te wijken als elke andere verzameling van onafhankelijke verslagen, die door bewogen ooggetuigen van een aangrijpende gebeurtenis worden geschreven. Hopelijk zal een voorbeeld volstaan om deze complementaire aard aan te tonen. Matteüs 28:1 zegt dat Maria van Magdala de eerste was die de opgestane Christus zag, terwijl Paulus in 1 Korintiërs 15:5 zegt dat Petrus de eerste ooggetuige van de opstanding was. Deze schijnbare tegenstrijdigheid kan gemakkelijk verzoend worden, wanneer het doel van het verslag van Paulus correct wordt begrepen. In deze brief verdedigt hij de opstanding vanuit een officieel en wettelijk standpunt. Hij geeft daarom een officiële lijst van ooggetuigen (vrouwen werden in dit bepaalde culturele milieu hierin niet opgenomen, omdat hun getuigenis in rechtszaken niet werd toegelaten). Het is daarom logisch dat hij Petrus noemde als de eerste officiële getuige van de opstanding.
De opstanding van Christus - Conclusie
De voorgaande discussie is slechts een korte behandeling van het bewijs voor, en de bezwaren tegen, de lichamelijke, historische opstanding van Christus. Wij hopen dat we een bruikbare benadering hebben aangedragen om met aanvullende bezwaren om te gaan, mochten deze naar voren worden gebracht (zoals een niet-lichamelijke opstanding of het idee dat de verschijningen na de opstanding slechts visioenen waren). Onthoud dat de eerste reactie uit een eerlijke, objectieve kijk op de historische verslagen zelf moet bestaan. Misschien kan een dergelijke benadering je een stap dichter brengen naar het "geloof in je hart dat God Hem uit de dood opwekte"!
Wat is uw reactie?
