Historisch bewijs voor de kruisiging
QUESTION: Bestaat er enig historisch bewijs voor de kruisiging?ANSWER:Bestaat er historisch bewijs voor de kruisiging? De kruisiging van Jezus Christus vond niet ergens in een donkere uithoek plaats. De schrijvers van de vier Evangelies waren echte figuren in de geschiedenis die vanuit verschillende oogpunten schreven over het leven, de bediening en de dood van Jezus Christus van Nazareth. Hun werken beschrijven ooggetuigenverslagen van gedocumenteerde gebeurtenissen in de geschiedenis. De verscheidenheid aan theorieën over de gebeurtenissen na de kruisiging, en over wat er met het lichaam van Jezus gebeurde, dient alleen maar om de historische werkelijkheid van deze gruwelijke doodstraf verder te onderstrepen. De literatuur die de gebeurtenissen uit die tijd beschrijft is doorspekt met legenden als de "flauwte-theorie", die beweert dat Jezus aan het kruis alleen maar het bewustzijn verloor en later door de koele lucht in het graf weer bij bewustzijn kwam. Daarnaast wordt er nogal wat gespeculeerd over een mogelijke diefstal van het lichaam van Jezus. Maar het blijft een feit dat de
dood van Jezus
nooit omstreden was. De Joden, zowel tegenstanders als volgelingen van Jezus, waren getuigen van Zijn dood. Het was een openbare gebeurtenis die voor de ogen van de hele wereld plaatsvond. Johannes 12:32-33 zegt: "'Wanneer ik van de aarde omhooggeheven word, zal ik iedereen naar mij toe halen.' Daarmee bedoelde hij de wijze waarop hij zou sterven." Jozef uit Arimatea, een vooraanstaand figuur onder de Joden, vroeg of hij het lichaam van Jezus kon meenemen, zodat hij Hem een eervolle begrafenis kon geven.
Wat de geloofwaardigheid van de executiemethode betreft kunnen we zeggen dat men heeft vastgesteld dat de kruisiging in de eerste eeuw na Christus door de Romeinen werd toegepast op bepaalde niet-Romeinse criminelen. De kruisiging werd oorspronkelijk gebruikt als een strafvorm die extreme pijn en vernedering veroorzaakte; het Engelse woord
"excruciating" is zelfs van deze executiemethode afgeleid. Dit woord werd enkel geschapen om de onvoorstelbare gruwelen uit te drukken die iemand aan het kruis moest ondergaan.
"Excruciating" betekent letterlijk
"uit het kruis". Maar kijk eens hoe wonderbaarlijk dit past in het plan en de wil van God: "Als iemand een misdrijf heeft gepleegd waarop de doodstraf staat, en u hangt hem na voltrekking van het vonnis op aan een paal, dan moet u zijn lijk voor het einde van de dag begraven en het daar niet ’s nachts nog laten hangen; anders maakt u het land dat de HEER, uw God, u als grondgebied geeft onrein. Want op een gehangene rust Gods vloek..." (Deuteronomium 21:22-23).
Het bloedbad en de schaamte, die de Redder moest ondergaan als iemand die vervloekt is, werden omwille van ons welzijn geleden. De Ene die nooit zondigde leed in onze plaats, want
onze zonden zijn de dood waardig:
wij zijn de vervloekten. De zwaarte van de straf was een sterke weerspiegeling van Gods heiligheid en Zijn haat voor de zonde. Hoewel wij onszelf als mensen rechtvaardigen en ons met anderen vergelijken die niet zo "goed" zijn als wij, heeft God aangegeven dat zelfs het kleinste vergrijp een belediging van Zijn heiligheid is.
1 Johannes 5:17 zegt: "Alle kwaad is zonde..." Wat een vreselijk gewicht werd hier door Jezus gedragen; de last van onze zonden die Hem zo verminkte dat zelfs de Vader Zich van Hem afwendde. Matteüs 27:46: "Aan het einde daarvan, in het negende uur, gaf Jezus een schreeuw en riep luid: ‘Eli, Eli, lema sabachtani?’ Dat wil zeggen: ‘Mijn God, mijn God, waarom hebt u mij verlaten?’"
Misschien bestaat het beste bewijs voor de kruisiging van Jezus Christus wel uit de eeuwige gevolgen voor de levens van de mensen die Hem hebben aanvaard. Mensen die geloven in wat er op Golgotha is gebeurd, hebben het recht ontvangen om zichzelf kinderen van God te noemen. Zij kunnen nu uitroepen: "Abba, Vader". Wij kunnen nu een gemeenschap hebben met de levende God.
Jezus Christus was niet de eerste, noch de laatste mens die werd gekruisigd. Maar Hij was de Enige die vervolgens weer uit de dood werd opgewekt. Hij draagt in Zijn verheerlijkte lichaam, voor eeuwig, de littekens van de kruisiging op Zijn handen, voeten en zij. Gods Woord vertelt ons dat deze tekens voor altijd een getuige zullen zijn, zoals de profeet voorspelde: "Het huis van David en de inwoners van Jeruzalem echter zal ik vervullen met een geest van mededogen en inkeer. Ze zullen zich weer naar mij wenden, en over degene die ze hebben doorstoken zullen ze weeklagen als bij de rouw om een enig kind; hun verdriet zal zo bitter zijn als het verdriet om een oudste zoon." (Zacharia 12:10)
