De kruisiging

De kruisiging - Jezus zag een afgrijselijke dood tegemoet
Een kruisiging begon normaal gesproken met het zwepen of striemen van de rug van het slachtoffer. De Romeinen gebruikten een zweep die "flagrum" werd genoemd. Deze zweep bestond uit kleine stukjes bot en metaal, die aan een aantal leren striemen waren bevestigd. Het aantal slagen dat Jezus te verduren kreeg is nergens vastgelegd; maar het aantal slagen in de Joodse wet was 39 (de 40 slagen die in de Thora worden vereist minus één, om een telfout te voorkomen). Gedurende de geseling werd de huid van de rug afgerukt. Hierdoor werd een bloedige massa weefsel en bot blootgelegd. Extreem bloedverlies trad op, wat altijd tot bewusteloosheid en vaak zelfs tot de dood leidde. Naast de zweepslagen werd Jezus ook in elkaar geslagen en door de Romeinse soldaten gefolterd. Zo werd Zijn baard uitgetrokken en Zijn scalp doorboord met een kroon die gemaakt was van dorens.

Na de geseling werd het slachtoffer vaak gedwongen om de dwarsbalk, of "patibulum", van zijn eigen kruis naar de executieplaats te dragen. Het patibulum woog meer dan 45 kilogram. In het geval van Jezus geven de verslagen aan dat Hij het patibulum mogelijk over een afstand van meer dan twee voetbalvelden heeft gedragen. Het is niet verwonderlijk dat de Evangelies vermelden dat Jezus, gefolterd en verzwakt, hierbij nogal wat hulp nodig had. Wanneer het slachtoffer de executieplaats bereikte, werd het patibulum op de grond gelegd en werd het slachtoffer gedwongen erop te gaan liggen. Spijkers, met een lengte van ongeveer 18 cm en een diameter van bijna een centimeter, werden door de polsen geslagen. De spijkers raakten dan het gebied van de middelste armzenuw, wat pijngolven door de armen veroorzaakte tot in de schouders en de nek. De ongeveer 2,30 meter hoge paal, "stipes" genoemd, was dan al op de plaats van de kruisiging opgericht. In het midden van de stipes bevond zich een ruwe zetel om het slachtoffer te "ondersteunen". Het patibulum werd vervolgens op de stipes gehesen. Het lichaam van het slachtoffer werd dan op een lompe manier op de zetel gedraaid, zodat de voeten aan de stipes konden worden genageld. Op dit moment stond er een enorme spanning op de polsen, armen en schouders, wat resulteerde in een dislocatie van de schouder en de gewrichten in de elleboog. De houding van het vastgespijkerde lichaam hield de ribbenkast van het slachtoffer in een starre positie, wat het extreem moeilijk maakte om uit te ademen en onmogelijk om volledig in te ademen. Na de geseling, de afranselingen en de tocht met het patibulum, was Jezus volgens de beschrijvingen extreem zwak en uitgedroogd. Hij verloor waarschijnlijk een significante hoeveelheid bloed. Na verloop van tijd veroorzaakten het bloedverlies en het gebrek aan zuurstof zware krampen, spastische samentrekkingen en waarschijnlijk bewusteloosheid.

Verstikking was uiteindelijk de doodsoorzaak in een kruisiging. Om te kunnen ademen zag het slachtoffer zich gedwongen om zich met zijn voeten omhoog te drukken, zodat de longen zich konden vullen. Maar wanneer het lichaam zwakker werd en de pijn in de voeten en benen ondraaglijk werd, moest het slachtoffer zijn ademhaling inruilen voor pijn en uitputting. Uiteindelijk bezweek het slachtoffer op deze manier, volkomen uitgeput en af en toe buiten bewustzijn, zodat hij zijn lichaam niet langer van de stipes op kon tillen om zijn longen met lucht te vullen. Door de oppervlakkige ademhaling begonnen de longen van het slachtoffer het geleidelijk te begeven, wat waarschijnlijk tot hypoxie leidde. Door het bloedverlies - het gevolg van de geseling - ontwikkelde het slachtoffer waarschijnlijk een respiratoire acidose, wat resulteerde in een verhoogde spanning op het hart, dat vervolgens sneller ging slaan om hiervoor te compenseren. Daarnaast vond er een opeenhoping van vocht in de longen plaats. Onder de spanning van hypoxie en acidose trad uiteindelijk hartfalen op. Er zijn verschillende theorieën over de feitelijke doodsoorzaak van Jezus. Eén theorie zegt dat het pericardium zich met vocht vulde, wat een dodelijke spanning veroorzaakte waardoor Zijn hart geen bloed meer kon rondpompen. Een andere theorie stelt dat Jezus stierf aan een scheuring van het hart. Weer een andere theorie beweert dat de dood van Jezus werd veroorzaakt door "meerdere factoren en vooral gerelateerd was aan een hypovolemische shock, verstikking door uitputting en mogelijk een acuut hartfalen.” Ongeacht de feitelijke medische oorzaak van Zijn uiteindelijke dood, is het historische verslag bijzonder duidelijk: Jezus leed vele uren onder afschuwelijke en onophoudelijke folteringen aan het kruis op de berg Golgota.

De kruisiging - Jezus leed voor jou en mij
De verslagen over de kruisiging van Jezus Christus zijn volledig in overeenstemming met de gebruiken en gewoonten van de Romeinen in die periode. Het bewijs voor de afschuwelijke en pijnlijke dood van Christus wordt door de tegenwoordige geleerden niet in twijfel getrokken. Het enige meningsverschil heeft betrekking op de aard en het karakter van de "crimineel" Jezus Christus. Onderzoek het verslag voor jezelf: Zelfs toen Hij al dit lijden moest ondergaan, dacht Jezus aan anderen in plaats van aan Zichzelf. Zijn eerste woorden aan het kruis waren: "Vader, vergeef hun, want ze weten niet wat ze doen" (Lucas 23:34). Hij dacht aan Zijn moeder, die huilend bij het kruis stond, en vroeg zijn geliefde discipel Johannes om voor haar te zorgen. Aan Zijn zijde hingen twee dieven die tegelijk met Hem werden geëxecuteerd. Toen één van hen Jezus als zijn Heer aanvaardde, zei Jezus het volgende tegen hem: "Ik verzeker je: nog vandaag zul je met mij in het paradijs zijn" (Lucas 23:43). Tenslotte verwoordde Jezus Zijn volledige overgave aan de wil van God: "Het is volbracht" (Johannes 19:30). "Vader, in uw handen leg ik mijn geest" (Lucas 23:46). Onderzoek het historische verslag. Onderzoek dan je hart. Jezus gaf Zijn leven vrijwillig op... voor jou en mij. Jezus leed een afgrijselijke dood voor jou en mij. Jezus hield zo veel van ons, dat Hij bereid was om in volledige schaamte en pijn voor onze zonden te sterven. De Bijbel leert ons feitelijk dat Hij die zonder zonde was letterlijk voor ons "tot zonde werd gemaakt". God, in Zijn menselijke gedaante, stond toe dat Hijzelf tot zonde gemaakt werd om ons te redden. Door Zijn liefde droeg Hij aan het kruis de zonden van de hele wereld. De enige manier om Zijn liefdesverhaal af te maken, is om Hem ook lief te hebben.

Leer nu meer!