De kruisiging van Jezus
De kruisiging van Jezus - Een nauwkeurige voorstelling
De kruisiging van Jezus wordt in alle vier Evangeliën in het Nieuwe Testament gedetailleerd beschreven. Deze verslagen geven een nauwkeurige beschrijving van een Romeins gebruik, dat absoluut door het archeologische bewijs is bevestigd.
De kruisiging van Jezus - Het Romeinse gebruik
In 1968 maakte de historische waarheid van de kruisiging van Jezus een grote sprong voorwaarts. Er werd toen in Israël werd een massagraf blootgelegd met daarin 35 mannenlichamen. Al deze mannen stierven rond de tijd van de Joodse opstand tegen Rome in 70 na Christus een wrede dood. Een inscriptie identificeerde een van de mannen als Yohan Ben Ha'galgol. Onderzoek van zijn botten, uitgevoerd door specialisten aan de "Hadassah Medical School", liet zien dat deze man bijna dertig jaar oud en ongeveer 1.80 meter lang was.
Het onderzoek toonde eveneens aan dat de man gekruisigd was op dezelfde manier als de kruisiging van Jezus. Een grote spijker was door beide voeten geslagen, die naar buiten waren gedraaid zodat de spijker aan de binnenkant van de Achillespees kon worden geslagen. Spijkers waren ook door de onderarmen geslagen, net onder de pols. Een nadere bestudering van de botten onthulde ook dat de benen van de man onder de knieën waren verbrijzeld. In Johannes 19:31-33 lezen we dat Romeinse beulen de dood van hun gekruisigde slachtoffers versnelden door hun benen te breken. Dit zorgde ervoor dat zij snel stikten, omdat zij zich met gebroken benen niet meer konden opdrukken om hun longen met lucht te vullen.
Een andere archeologische vondst dateert uit de eerste eeuw na Christus. Het gaat om een hielbeen, dat in een begraafplaats in Jeruzalem werd gevonden. Dit veelzeggende fossiel wordt bewaard door de "Oudheidkundige Autoriteit van Israël" en is te bezichtigen in het "Israel Museum". Een grote spijker zit nog steeds vast in de hiel! Toen de beulen het slachtoffer aan het kruis sloegen, moeten zij het bot geraakt hebben en zij waren kennelijk niet in staat de spijker te verwijderen, toen zij het lichaam van het kruis haalden om het te begraven.
De kruisiging van Jezus - Nog meer indirect bewijs
De kruisiging van Jezus wordt niet vermeld in de Dode Zee-rollen, maar de oude teksten laten wel zien dat Joden én Romeinen de kruisigingen haatten vanwege de extreme wreedheid ervan. De rollen leggen ook uit dat de kruisiging een executiemethode was die was voorbehouden aan slaven en mensen die een bedreiging voor Rome vormden. Dit verklaart waarom Pontius Pilatus de doodstraf koos voor Jezus Christus, omdat Jezus een soort van "koningschap" beweerde te bezitten. Dat koningschap vormde een bedreiging voor mensen met religieuze en politieke macht.
In 1878 werd in Nazareth een stenen inscriptie gevonden met daarop een verordening van keizer Claudius van Rome. De officiële verordening kondigde aan dat graven niet verstoord mochten worden en lichamen daaruit niet verwijderd mochten worden. De straf voor overtreders was de doodstraf. Het is interessant dat deze steen dateert uit ongeveer 50 na Christus, terwijl vóór deze tijd grafschennis niet als een zwaar vergrijp werd gezien dat de doodstraf zou verdienen. Claudius schreef deze verordening waarschijnlijk vanwege de onrust die ontstond door de prediking van de opstanding van Jezus, wat in 49 na Christus zelfs grote rellen veroorzaakte, toen ongelovige Joden beweerden dat het lichaam van Jezus door zijn volgelingen gestolen was.
De kruisiging van Jezus - Conclusie
De kruisiging van Jezus, zoals deze in de Evangelieboeken van het Nieuwe Testament wordt voorgesteld, is volledig in overeenstemming met de ontdekkingen die in dit korte artikel zijn belicht. Deze vondsten leveren direct bewijs voor al het andere bewijs voor het leven, de dood en de opstanding van Jezus Christus.
Wat is uw reactie?
